BİRAZ ACELE EDELİM

ACELE EDELİM

Evet dostlar, lütfen acele edelim. Vaktimiz çok az, lüzumlu işler ise pek çoktur. Bu kadar zamanda bu kadar işleri yapmak için bir saniye bile durmaya hakkımız yok. Karıncaları görüyor musunuz?. Yazın sıcağında, ağızlarındaki kendilerinden büyük taneleri yuvalarına taşımak için nasıl da acele ediyorlar. Halbu ki belki de kış boyu yiyecekleri bir buğday tanesinden ibaret. Ama o kadar hızlı çalışıyor, o kadar çabuk hareket ediyor ki, "karıncaların acelesi var" demekten kendimizi alamıyoruz.
Acele etmeliyiz, çünkü koca dünya, kendi yörüngesinde saatte 1680 km. Hızla yol alıyor. Hem kendi etrafında, hem güneşin etrafında korkunç bir hızla dönmeye devam ediyor. Demek ki dünyanın da acelesi var. Kendisine verilmiş olan bir vazifeyi yerine getirmek için o koca gövdesiyle bu kadar hızlı hareket ediyor ve bir saniye bile mola vermiyor.
Acaba sırtına dünya kadar bir yük yüklenmiş olduğu halde, çok az bir ömür verilen insan oğlu ne kadar acele etmelidir, hiç düşündük mü? Yoksa kendimizi ölümsüz bilip, lüzumlu işleri de lüzumsuz mu görüyoruz? Halbu ki geriye doğru şöyle bir baktığımızda, "zaman ne çabuk geçiyor" diyen bizler değil miyiz?
İlkokula başladığımızda, " daha dün annemizin kollarında yaşarken" şarkısını söylüyorduk. Liseyi bitirip üniversite kapısına gelenler ise, " ilkokula başladığım günleri daha dün gibi hatırlıyorum. Mavi önlük ve beyaz yakalıkla kendimi ne kadar mutlu hissetmiştim" diyoruz. (Daha eskiler siyah önlük giydiklerini hatırlayacalardır.)
Evlenip de çoluk çocuğa karışanlar ise, " daha dün kendimiz çocuktuk, bugün çocuklarımızı seviyoruz" diyerek bulundukları noktaya ne çabuk geldiklerine şaşırmaktadırlar. Çalıştıkları işen emekli olarak torun torba sahibi olanlar ise, " artık bizden geçti" demeye başlarlar. Yaşlandıkarını, artık gençlik günlerinin bir gelmeyeceğini kabul ederek kendilerini kabirden sonrasına hazırlamak isterler.
İsterler ama, daha önce bir hazırlıkları yoksa, bundan sonra hazırlanacak kadar bir vakitleri kalmış mıdır acaba?. İşte o konuda kimsenin bir garantisi yoktur. Nitekim her gün çevremizde çocuk, genç, orta yaşlı, ileri yaşlı demeden her yaşta insanların ölüm haberlerini alıyoruz. Onlar tabutları içinde eller üstünde kabre doğru yol alırken, “şimdi o tabutta ben de olabilirdim” diye düşünüyor muyuz? Veya, “ bir gün mutlaka ben de o yolculuğa çıkacağım ama, acaba o gün ne kadar yakın” diye hiç aklımızdan geçiyor mu?
“Ben daha çocuğum, ben daha gencim, benden yaşlı insanlar var” diyerek ölümü kendilerine yakıştıramayanlar, bir kabir ziyaretinde bulunsalar ve mezar taşlarındaki kitabeleri okusalar, kendilerinden çok daha küçük yaşta vefat etmiş olanların orada yatmakta olduklarını göreceklerdir. Kulaklarını mezar taşlarına yapıştırıp dinleseler, her halde şöyle sesler işiteceklerdir:
“ Daha dün sizin gibi yer yüzünde yaşarken
Sizin gibi yürüyüp, sizin gibi koşarken,
Şimdi ölümlü olduk, kabirleri doldurduk”
Sen hey, bilgisayar başında sabahlayan delikanlı! Acele et, gençlik bir şimşek gibi çakıp geçecek. O güzelim yıllar, bu sel gibi akıp gidecek. “Gençliğini nerede ve nasıl geçirdin” sorusunun cevabın hazırlamaya bak. Yarın bu soru ile karşılaştığına, “ arkadaşlarımla chat yaptım” diye cevap verecek olursan, bu cevap seni kurtarmaz. Öyleyse bu çok değerli vakitlerini dünya ve ahiretin için faydalı olacak işlerde değerlendir.
Sen hey fabrikada çalışan işçi, tezgahı başında mal satan esnaf, masa başında hizmet veren memur! Sabahları işine yetişebilmek için acele ediyor, kahvaltı bile yapmadan evden çıkıyorsun. Geç kalacak olursan bir taksiye atlıyorsun. Peki, ebedî hayatın olan ahiretin için de bir şeyler kazanmak için bu kadar acele ediyor musun? Ezan okunduğunu işitip de, cemaate namaz kılmaya yetişmek için taksi çevirdin mi hiç? Yoksa, “ben de sonra kılarım” diyerek namazı erteleyip , sonra da araya başka işlerin girmesiyle namazları hep kazaya mı bıraktın? Sen namazlarını kaza etme fırsatı bulamadan ya senin başına bir kaza gelirse?
Evet beyler, bayanlar, gençler, yaşlılar! Lütfen acele edelim. Cenab-ı Hak bizim için cennet yaratmış, ebedî saadet sarayları inşa etmiş, cemâlini bize göstermeyi vaad etmiş. Bizi davet ediyor. Bu davete icabet etmek için acele edelim. “Acele işe şeytan karışır” mı diyorsunuz? Hayır hayır, böyle işlere şeytan karışamaz. Şeytan ancak dünya ya ait olan ve tedbir alınmadan yapılan işlere karışabilir. Ama ahirete ait olan hayırlı işlere şeytanın ne haddi var ki karışsın.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “ Hayırlı işlerde acele ediniz, ta ki bir şer gelip o işi bozmasın” buyuruyorlar. Öyleyse, acele edelim, “Ömür sermayemiz çok az, lüzumlu işler ise pek çoktur”.