ANNELER GÜNÜ

ANNEMİN TEK TAŞI
Her yıl Mayıs ayının ikinci pazar günü, "anneler günü" olarak kutlanmaktadır. Bizim kültürümüzde anneler için yılda bir günün ayrılması diye bir şey söz konusı değildir. Bu kutlama da, bir çok özel gün gibi yabancı menşeyli bir etkinliktir. Ama o gün annelerimizi daha yoğun bir şekilde anıp, çeşitli hediyelerle onları sevindirmeyue ve sevgimizi tazelemeye vesile olduğu için biz de bugünü anneler günü olarak kutlamakta bir sakınca görmüyoruz.
Özel günlerdeki anma ve kutlamaların çıkış noktası güzel ve anlamlı olmakla beraber, zamanla bu günler fırsatçı sektörler tarafından bir tüketim çılgınlığı haline getirilmiştir. Son günlerde mail adresime ve cep telefonuma gelen reklam anaçlı mesajların pek çoğu anneler günü için hediye kampanyaları sunmaktadır. Bazı insanlar da ne kadar pahalı hediye alırlarsa, annelerini o kadar çok sevdiklerini ıspatlamış olacaklarını düşünerek, en pahalı hediyeleri almak için büyük masrafları göze almaktadırlar. Halbu ki, annelerimiz bizden pahalı hediyeler değil, sıcak duygularla dolu sevgi sözcüklerinden başka bir şey beklemezler. Onları çok sevdiğimizi göstermek için sevgi dolu bir bakış, yüreğimizin derinliklerindne gelen bir " anneciğim" sözü bile yeter de artar bile. Belki bir demek çiçek, veya her zaman göz önünde olacak bir küçük eşya, bir yazma veya eşarp, onlar için en değerli hediyeler olacaktır. Dahia iyi imkanlar içinde olanlar çok daha pahalı ve değerli hediyeler alabilirler ama, en değerli hediyeler bile onaların bize olan sevgisini etkilemez. Çünkü anneler yavrularını bir hediye karşılığında sevmedikleri gibi, her her hangi bir beklentieleri de yoktur. Yanaklarına konan sıcak bir bûse, paha biçilmez bir hediye olacaktır.
Son yıllarda gerek sevgililer gününde, gerekse anneler gününde hediye alırken "tek taş yüzük" almak sevginin bir ölçüsü olarak kabul edilmeye başlamıştır. Bazı kadınlar da, kendilerine alınan bu pahalı hediyeleri arkadaşlarıan gösterirken, " anneler gününde oğlumun aldığı tektaş, sevgililer gününde eşimin aldığı tektaş" diye etraflarına hava atmak gibi bir tavır sergiliyorlar. Ben de yıllar önce kaybettiğim annem için babamın hediye ettiği "tek taş" tan bahsetmek istiyorum.

Rahmetli annem, ben doğduktan sonra "ince hastalığa" yakalanmış ve genç yaşında hayata veda etmişti. Babam, bir berber makası ile hayatını kazanan ve ailesine bakmaya çalışan fakir bir berberdi. Anneme bir gümüş yüzükten başka hediye alamamış, kısa hayat arkadaşlığı süresinde ona layık bir hediye takdim edememişti. Ama onu kaybettikten sonra kendi emeği ve gayreti ile öyle bir "TEK TAŞ" hediye etti ki, annem onu kıyamete kadar takdirle anmaya devam edecektir.
Köyümüzün en sarp kayalıklarında bulunan en büyük ve düzgün bir taşı küskü ile sökerek kağnıya yükledi. Yağmurlu bir sonbahar günü mezarlığın çamurlu yollarında el arabası ile taşıyarak annemin başucuna dikti. Sonra da çekiçle doğum ve ölüm tarihlerin kazıdı ve duasını da yaptıktan sonra gözyaşları içinde orada ayrıldı.
Rahmetli annem, bu TEK TAŞI'nı 47 yıldır gururla başucunda taşımaktadır.

Bütün anneleri "yılların annesi" ilan ediyor, aramızdan ayrılanları rahmetle, yaşayan annelerimizi de saygı ve hürmetle anıyorum.

ANNEM OLSAYDI
Annem olsaydı hiç kimse,yetim demezdi bana
Arkamdan acıyarak bakmazlardı kadınlar
Annem olsaydı, ben de koşardım kollarına,
Ruhuma korku hüzün, veremezdi akşamlar

Annem olsaydı hiçbir dert üzemezdi gönlümü,
Her mevsim gül açardı, kalbimin bahçesinde.
Güneş gibi ısıtırdı yüreğimi kış günü,
Hep teselli bulurdum “yavrum” diyen sesinde

Annem olsaydı kalkar oynardı düğünümde,
Saygı ile öperdim yumuşacık elini,
Ne kadar sevinirdi benim mutlu günümde,
Eve adım atınca anneciğimin gelini.